کد مطلب:29440 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:130
4515. وقعة صِفّین - به نقل از عبد اللَّه بن شریك -:حُجْر بن عَدی و عمرو بن حَمِق، لعن و بیزاری از اهل شام را آشكارا بیان می كردند. علی علیه السلام كسی را نزد آنان فرستاد كه از آنچه او شنیده، باز ایستند. آنان به نزد علی علیه السلام آمدند و گفتند: ای امیرمؤمنان! آیا ما بر حق نیستیم؟ فرمود:«چرا». گفتند:آنان بر باطل نیستند؟ فرمود:«چرا». گفتند:پس چرا ما را از بدگویی آنان، منع می كنی؟ فرمود:«برای شما دوست نداشتم كه لعن كننده و بدگو باشید كه بد گویید و بیزاری بجویید؛ ولی اگر كارهای بد آنان را بیان كنید و بگویید كه از جمله روش های آنان، چنین و چنین است و از جمله كارهایشان چنین و چنین است، در سخن، درست تر خواهد بود و در توجیه، بلیغ تر خواهد بود، و اگر به جای لعن فرستادن بر آنان و بیزاری جُستن از آنان بگویید: "بار خدایا! خون ما و آنان را حفظ كن، و بین ما و آنان را آشتی ده، و آنان را از گم راهی شان هدایت كن تا آن كس كه حق را نمی شناسد، آن را باز شناسد، و آن كس كه به گم راهی و تجاوزْ لب می گشاید، از آن باز ایستد"، برای من دوست داشتنی تر و برای شما بهتر خواهد بود». گفتند:ای امیرمؤمنان! پندت را می پذیریم و با ادب تو، خود را مؤدّب می كنیم.[2].
4514. امام علی علیه السلام - هنگامی كه شنید گروهی در زمان جنگ صِفّین، شامیان را بد می گویند -:من برای شما دوست ندارم كه بدگو باشید؛ ولی اگر كردار آنان را بیان كنید و حالشان را یاد كنید، در سخن، درست تر و در توجیه، رساتر خواهد بود. به جای بدگویی بگویید: «بار خدایا! خون ما و آنان را حفظ كن، و بین ما و آنان را آشتی ده، و از گم راهی هدایتشان كن تا هر كه حق را نمی شناسد، آن را باز شناسد، و هر كه به گم راهی و تجاوزْ سخن می گوید، از آن، باز ایستد».[1].